Lange tijd heb ik me verbaasd over de uitdrukking “eelt op je ziel”. Er zijn meer uitdrukkingen die je niet te letterlijk moet nemen, maar deze uitdrukking gaf en geeft mij altijd vraagtekens en kriebels. Want wie wil er nu eelt op zijn ziel? Eelt is een plaatselijke verdikking (van de opperhuid) die ontstaat op plekken waar de huid wordt blootgesteld aan wrijving of druk.
En over de ziel zijn vele betekenissen te geven. Deze 2 spreken mij het meest aan: 1. Het wezen van het niet-stoffelijke van de mens, de voornaamste, werkende kracht in iets; 2. Het energetische omhulsel van alle ervaringen die door de evolutie heen zijn opgedaan (encyclo.nl).
Volgens de ‘Dikke van Dalen ‘ staat eelt op je ziel hebben voor: doof zijn voor vermaningen, onverbeterlijk zijn, ongevoelig zijn voor argumenten, niet te vermurwen zijn of ongevoelig zijn voor tegenslagen of verdriet. Positief gezien zou je kunnen zeggen dat je met eelt op je ziel een zekere gehardheid hebt. Dat je niet snel je zielig voelt en dat je niet snel geraakt hebt door van alles en nog wat. Dit lijkt wel een soort handig in deze maatschappij, waar toch redelijk wat hardheid te vinden is.Negatief gezien komt “eelt op je ziel” neer op onverschilligheid, gebrek aan medeleven, geen kwetsbaarheid tonen.
Ik vermoed dat veel mensen van mijn leeftijd en ouder het wel met regelmaat te horen hebben gekregen: Kweek maar een beetje eelt op je ziel. Je reageert zo gevoelig. In de loop der jaren heb ik gemerkt dat het eelt maar niet aan wil groeien. Wel op mijn voeten, maar niet op mijn ziel. In eerste instantie vond ik dat wel jammer. Het is toch wel fijn als ik me iets beter bestand voel tegen de hardheid in de samenleving. In tweede instantie ontdekte ik dat ik het helemaal niet zo erg vond en vervolgens het ook niet meer wilde, want met eelt zou naast dat de hardheid niet binnenkomt ook de zachtheid, de schoonheid, de kleurrijkheid, de kwetsbaarheid en zoveel meer niet binnenkomen. En dat zijn nu juist zaken waar ik blij van word als mens. Daarnaast kan er met zo’n eeltlaag natuurlijk ook minder van binnen naar buiten stromen.
Door zowel ervaring als observatie, merk ik dat kracht en stevigheid groeit naar mate de ziel meer “ontwikkelt”. Zo dat wie ik/jij bent als mens steeds zichtbaarder wordt. Laagjes als overleefmechanismes, maskers, vaste patronen, er zijn allerlei namen voor, mogen er laag voor laag vanaf. (En die laagjes hebben vaak nog geen eens eelt gevormd). Die lagen zijn heel nuttig geweest. Ze hebben een functie gehad, maar op een gegeven moment zijn ze niet meer nodig of niet zo vaak nodig en zitten er wel. Bij eelt op je voeten ga je naar een pedicure. Bij genoemde lagen zijn er verschillende soorten mensen die je kunnen ondersteunen in het schaven en pellen. Een kinesioloog is er een van. Als de lagen er steeds meer vanaf raken, komt er kwetsbaarheid, is er veel te voelen en wie je bent wordt zichtbaarder. Het fijne is dat het makkelijker stroomt en we als mensen meer in verbinding kunnen zijn met elkaar. Ik vermoed dat wat je als mens doet, dan ook bezielder gebeurt, want er zit niet meer zo’n stroef laagje omheen. De ziel kan je altijd beschermen als het nodig is, met een visueel zachte deken, licht of wat er in je opkomt. In ieder geval iets wat er op en af kan of even opzij te schuiven is.
Ik nodig je uit! Kom met beide voeten op de vloer, lekker bewegen in alles wat je doet met “ziel en zaligheid” en voel, zonder eelt! Enjoy!
Annet