“Ego, o ja, daar moet ik vanaf hè, ja dat moet ik loslaten”. Mensen beginnen vaak uit zichzelf dit tegen mij te zeggen. Dit terwijl we het geen eens over het ego hebben. We zijn aan het onderzoeken hoe iets werkt bij betreffende persoon en kijken daarbij ook hoe zij het tot nu toe een thema wat leeft in de persoon haar leven heeft aangepakt.
Ik snap heus dat het ego in een negatief daglicht is komen te staan. Alleen ik vind ook dat ego daar niet hoort. Ego is er gewoon en ego heeft een functie. Alleen wordt ego vaak een te grote rol toebedeeld in iemands leven en mag ego bepalen hoe het leven gaat en mag ego alles willen en mag ego overal haar stem laten horen. Ego is de baas geworden en soms zelf is ego hetzelfde als jij als persoon geworden. En dat is niet waar ego hoort en ook niet waar ego voor staat.
Ego….tsja, wat is het? Ik heb het nog nooit gezien? Ja, wel dat iemand erg “ego” doet. Zo zeggen mijn kinderen het. Ego is een abstract begrip. Een concept. Niet te zien, alleen wel met veel invloed als je ego zelf niet kent en door hebt.
Ego is een Latijns woord en betekent ik. In normaal spraakgebruik wordt ego aangeduid als identificatie van het zelf met een onjuist denkbeeld. Als zelfbeeld is het dus onecht (wikipedia). Het is een beeld wat iemand gecreëerd heeft en wat niet klopt met de werkelijkheid.
Gaan we bij de psychologen kijken dan gebruikte Sigmund Freud gebruikte het woord Ich voor het ego dat zich tussen het Es en het über-ich bevindt. Het egi bemiddelt tussen die 2 en beheert de scheidslijn tussen bewust en onbewust, binnen en buiten. Jung stelt dat er een onderscheid is tussen het ego en “het Zelf”. Bij hem staat de zelfverwerkelijking of individuatie centraal: het wegnemen van de identificatie met het ego. Wanneer het individuatieproces op gang komt, gaat men zichzelf (het eigen ego) steeds meer realistisch waarnemen. Men ziet dat men zelf ook slechte eigenschappen heeft, dat wordt de ontmoeting met de schaduw genoemd. Dan gaat men de projectie van de eigen slechte eigenschappen op anderen doorzien: men wordt wijzer en krijgt meer zelfkennis ( deels wikipedia , deels uit handboek chakrapsychologie).
Tsja, als je het zo leest, denk je misschien….inderdaad lekker loslaten en gewoon helemaal jezelf leven. Klinkt simpel, klinkt logisch, alleen waarom is ego er dan?
In het Handboek Chakrapsychologie van Anodea Judith, stelt zij dat het ego uitzoekt welke impulsen uitgedrukt en onderdrukt moeten worden en richt het de beweging van onze energie op een doel. Het zorgt voor afweermiddelen om het kwetsbare Zelf te beschermen en het ontwikkelt de stragiëen en gedragingen om aan de behoeften van het groeiende en zich ontwikkelende ware Zelf tegemoet te komen. Wouw, dat is een waardevolle taak toch. Zeker voor een mens in ontwikkeling. Het is alleen jammer dat het bij die bescherming de minder gunstige energieën naar het “schaduwrijk” verband. Tsja, dat hoeft ook weer niet. Dus dat is jammer van ego, alleen het is wel met de goede bedoeling en die komt tot uiting als ego gewaardeerd wordt om haar rol in het geheel.
De metafoor die Anodea aanhaalt vind ik heel mooi en maakt dat ik de titel van dit stuk “Ego erkend”, heb genoemd. Daarover meer na de metafoor
Het ego lijkt op een huis. Daar wonen we. Het omvat ons, verschaft ons een plek om te groeien en veranderen, en schept grenzen die noodzakelijk zijn om ons als entiteit te kunnen vormen. Het houdt de energie in het systeem in evenwicht, houdt ons in homeostase.
Hoe mooi!
Later schrijft zij nog: Het probleem met het ego is niet dat het beperkend is-maar dat we onszelf er altijd door laten opsluiten. Uit angst, schuldgevoel, of schaamte blijven we opgesloten en gaan we niet naar buiten, naar de grote wereld, doen we nooit onze ramen en deuren open. Het is niet verkeerd een huis te hebben, maar het zou een anker voor de ervaring mogen zijn, geen beperking ervan. Als we het zo bekijken, kunnen we zowel een sterk ego bezitten als het transcenderen.
Dus laat je ego haar taak vervullen en wees haar dankbaar en zie haar als een huis. Waar je je kan terugtrekken en veilig kan voelen als je kwetsbaar bent en laat ook dan de deur en/of ramen open, desnoods op een kiertje om te groeien, om te bloeien, om je ware zelf steeds meer te ervaren en te leven in het leven zowel binnenshuis als buitenshuis. Dan kan jij helemaal jij zetten en is ego een helpend deel van jou om te zijn in deze wereld.
Het mooie van kinesiologie is dat we makkelijker door de ramen en deuren kunnen kijken. Door een veilige sfeer te creëren en het werken met de spiertest wordt het ware Zelf uitgenodigd zich te laten zien en horen. Via de wijsheid van het lichaam laat het weten wat het nodig heeft om zichzelf zo optimaal mogelijk te zijn en te functioneren. Door daar naar te luisteren en wat vast zit en in de metafoor van het huis een smeerolie of een bredere gang nodig heeft, maken we stromend in de energie. Je Zelf geeft daar dan haar vorm aan.
Jouw ego wil graag erkend worden en misschien ook waardering. Het hoeft niet weg. Het is een onderdeel van jou. Alleen bepaal jij zelf de ruimte en de vrijheid en is ego dienend aan een groter geheel.
Annet (p.s. zij en haar kunnen ook hij en zijn zijn, wat jou past)